lehçe ya da aksan karışkılığına maruz kalan türkçe'nin tek sorunu.
başka dillerden türkçe'ye giren kelimelerin türkçe ile özdeşleşmiş kelimelerin yerini almasından tutunda, argolaşmasına kadar giden ayağa düşürme olayıdır.
türkiye'de kullanılan tek ana ve yerel dil olan türkçe'ye, diğer dillerden giren kelimelerin, türkçe'de anlam ifade eden kelimelerin yerini alması olayıdır esasında. lazcadan, çerkezceden, gürcüceden, yörükçeden, kürtçeden, arnavutçadan, ingilizceden, finceden, en eskisi ile farsça ve osmanlıcadan türkçe'ye girmiş kelimlerle aynı ya da anlamda kullanılan halleri türetilip kullanılmasıdır.
örnek:
şarküteri; fransızcada domuz kasabı şemsiye; türkçe'ye arapçadan girmiştir, kelimenin kökü şems'dir. güneş anlamına gelir. seyyar; türkçe'ye yine arapçadan girmiştir. değiştirilmiş olan bu kelimenin asıl yazılışı "seyyarat" ya da cümlede kullanıldığı yere göre "seyyarah" olup, arapçada kara taşıtı ya da araba anlamına gelir.
