ekmeğin karneyle satıldığı zamanlar...
yer: ankara ulus, eski meclis civarı.
kıtlık ve ekonomik buhran her aileyi oldukça derinden etkilemiş, insanlar ekmek alabilmek için karneli sıraya giriyor.
sıra uzun, karnede yazan istihkak az. on kişilik aileye üç günlüğüne on ekmek.
karne alamamış birsürü kişi de oralarda. bir umut, o da dolanıyor, belki ekmek bulurum diye.
o sırada devlet tiyatroları binası tarafından bir ses duyuluyor:
herkes o an şaşırıyor. nedir bu acaba.
sıradan kopup o tarafa doğru koşan otuza yakın kişi, karşılarında közde kestane satan birini buluyorlar.
bir anda sinirler geriliyor, kavga çıkıyor.
kolay değil, adamlar sıralarını kaybetmişler.
birisi bıçağı çekiyor ve o sinirle hayati bölgeye iki kez sallıyor.
.....
.....
ekmeğinin peşinde olan bir işporta esnafı, oracıkta can veriyor.
suçu, insanları kandırmak(!)
uzaktan bakınca imkansız böyle bişey diyoruz ama olmuş bir olay bu.
bizim anne babalarımız çoook çok zor günler geçirmiş.
onlara o gözle bakın.
çok değil yirmi sene önce hepimizin babası bu tür olaylar yaşadı.
biz ise iPhone 5s in,
note 3 ün,
psp 4 ün,
şunun bunun peşinde dertli dertli dolanıyoruz.
geçen bi aksesuarcı abimin standında bir müddet durdum.
kızlarımız üzerine alınmasın ama ben bizzat kendim, 30-40 liraya en aşağı 15-20 tane telefon kabı sattım.
kardeşlerim! tek dert telefon kabının demode olması, taşının düşmesi, ekran koruyucu jelatinin kavlaması değil.
o paraya bir gün eziyet çeken tonla çalışan var.
biraz düşünceli olalım lütfen.
babalarımızı, annelerimizi düşünmüyorsak dahi kendimizi düşünelim.
yakıştırmayalım bu tür şeyleri kendimize.
