arapça okuyup yazabilen, arap kültürüne ve edebiyatına hakim insanlardır. türk dediğimizde yazılı eser vermeyen yazılı edebiyata geç girmiş bir halkı tarif ediyoruz. iran şiiri, arap şiiri, etkisini korurken biz osmanlıca edebiyat eserleri öğreniyoruz ki şairler yetiştirelim. asya hunlarından günümüze türkçe hep ordu dili kısmen aristokrat dili olmuş. selçuklularda iran etkisiyle gelişmiş sanat anlayışı osmanlıya oradan da bize kadar gelmişken islamiyetin resim ve heykeli yasaklaması şiir ve edebiyatı geliştirmiş.
istiklal marşı, nutuk, gençliğe hitabe gibi ortak bilinen eserlerin dili bile ne kadar türkçe tartışılır. sonuç olarak türkçe dediğimizde aklımıza "turunglar kamag begler kadaşlar tang tengrig ögelim"(Kalkınız,bütün beyler, kardeşler Tan Tanrıyı övelim!) gelmiyor.
