saat biri vurmuştu. bir saat daha beklerim, dedim kendi kendime. marguerite ikide de dönmezse, paris'e gidecektim.
... saat ikiyi vurdu. biraz daha bekledim. tekdüze ve uyumlu sesiyle yalnız saat bulandırıyordu sessizliği. en sonunda, en ufak nesneleri bile, yüreğin kaygılı yalnızlığının çevresindeki şeylere verdiği şu hüzünlü görünüşe bürünmüş olan bu odadan ayrıldım.
...kapıcı mektubu gösteriyordu bana, hiçbir şey düşünmeden, şöyle bir göz attım mektuba. marguerite'in yazısını tanıdım.
" armond, sizin bu mektubu okuduğunuz saatte, ben çoktan başka bir adamın metresi olacağım. her şey bitti aramızda."
gözlerimin üzerinden bir bulut geçiyordu, kanım şakaklarımda zonklayıp duruyordu.
