Geçen sene, haftada birkaç defa, üstelik, uyurken, başıma gelen berbat üstü bir acıdır.
Gecenin bir yarısı, çığlıkla uyanıp, geçene kadar kıvrandığınız, tüm ev ahalisinin, gözlerinde çapaklar, pörtlemiş gözlerle, korkuyla, odanıza doluştuğu andır.
Kramp çığlığına alışan, aile efradı, artık ilgilenmeyi keser, ve uykularına devam ederler.
Yani, kazara boğazlanıp, bağırsanız bile " Yine kramptır!" diye, yardıma koşmazlar.
Neyse ki, magnezyum takviyesi ile kurtulduğum, geceleri mışıl mışıl uyuduğum bir hayatım var artık!
