tanım: yazarların özledikleri kişi, nesne ve olaylardır.
ben babamı özledim sözlük. 1 yıl oldu neredeyse gideli. küçüklüğümden beri bu kaçıncı gidişi sayamadım ben. ama biliyorum ben daha iyi günler göreyim diye gidiyor. "çalışmazsam nasıl geçiniriz kızım?" diyor "burda çalış baba gitme" diyorum ama burda çalışınca da olmuyor . bir yerden sonra yetmiyor. babam gidiyor. ben ağlıyorum. özlüyorum, deli gibi özlüyorum. hayatımda özlediğim tek insan babam. "keşke" diyorum "keşke şimdi yanımda olsaydı otursaydım dizine okşasaydı saçlarımı kızım deseydi bana minik kuşum, kolum, kanadım, herşeyim diye bitirseydi cümlesini her zamanki gibi. ve ağlasaydık sonra baba-kız.. ama geçicek bugünler de biliyorum birkaç ay sonra yine yanımda çocuksu konuşmalarına, beni güldürmeye çalışırken yaptığı şebekliklere, sımsıkı sarılmaya, gözlerimden öpmeye kaldığı yerden devam edecek. sadece birazcık sabır.." ama olmuyor işte babam benim ilk aşkım, ilk sevgim, ilk öfkem, ilk kavgam, ilk gözyaşım, ilk tebessümüm ve tek kahramanım. böyle insan özlenmez mi..
