O zamanlar şimdiki gibi cep telefonu yok.Yeni taşınmışız ve ben evi çok iyi bilmiyorum.
Otobüsle giderken dalgınlıkla yanlış durakta indim.
Üzerimde ne para var. Ne de bilet. (Tabi yeniler bilmez, o zamanlar bilet vardı.)
Yeni eve telefon da bağlanmamış. Bilet yada minibüs için yerlerde bozuk para bakınmıştım.
Sonrasında bişey bulamayınca tarif etmişlerdi de 1 saatten fazla yürümüştüm.
Çok koymuştu bana o zaman. Sokakta ağlayasım geldi. Yedek biletim de yok. Param da yok.
Şimdi sokakta 1 tl görsek eğilip almaya üşeniriz.
