günlerdir acı çekme sebebimdir. lise öyle bi yerdir ki,kime sorulursa sorulsun anlatacak bi şeyleri vardır o dönem hakkında.tam gelişme dönemi, karakterin oturma dönemi, herşeylere isyan eden asi gençler, össydi dil sınavlarıydı not ortalamasıydı diye can hıraş ders çalışan o zaman inek denilen sonra da niye ben öyle olmadım diye kafa vurduranlar, hakkında türlü türlü efsaneler yaratılan ve her okulda da bulunan popüler hocalar, varsa yabancılar, derslerden kaçmalar, cuma çıkışlar daha neler neler.. üstte yazılan tüm entryleri okudum hepsine de katılıyorum.. herkes özlemden onca strese rağmen gene yine yeniden o zamanlara dönme isteğinden bahsetmiş..ben de bu aralar bu isteği sıkça tekrarlarken buldum kendimi.bu özleme bu isteğe yapılacak şey herhalde o dönemin eğlencesini yerine koymadır, yeni arkadaşlıklarla ,yeni ortamlarla ama niyeyse o zamanki en yakınlarla bile buluşulsa gene lise özlemi muhabbet konusu oluyor.ya da ben bu aralar obsesifleştim..
(bkz: iç dökmek için sözlük kullanmak)
