Kendi cocuklugum geldi de aklima, koyde bi tane dere vardi... koyun cocuklari yazin yaptiklari kagittan gemileri o derenin akintisinda yaristirirlardi. Tek şart gemiyi kendin yapacaktin... yoksa almazlardi aralarina.
Ben de hic yapamazdim gemi. Yapsam bile suya degdigi anda dagilirdi gemim... bir gun evden cikarken babam geldi yanima, elinde kocaman bi gemi. Oglum dedi, onemli olan geminin yarista birinci gelmesi degil, su almamasidir...
o gun yaptigim gemi hemen batmadi. Diger gemilerle beraber kayboldu gözden...
Belki hic birinci olamadim, yarisi kazanamadi benim gemim ama ben bu cocuktan daha mutluydum.
