Uçuruma uzanmış bir kalasta sallana sarsıla yürümek gibi. Yel mi eser, el mi çeker, ah ne meret şey o. Sonu yok gibi, zifiri karanlıkta ha yersiz yönsüz koşmuşsun avare, ha çökmüşsün dizlerinin üstüne, biçare.. acabalar, belkiler, o melun merak, akla sığmaz ki bunlar. Sığdırmaya çabaladıkça hepten kaybetmek nihayet. Zaten Şu akıl melekeleri nerde işe yarar ki ? Muhakkak azap diye verildi..
