bazen, yorgunluktan kırılsanız bile, beyninizin ufak şımarık bir çocuk gibi ''uyumicam ki, ehe'' şeklinde inat etmesiyle başlayan, günün muhasebesini, ertesi günün planlarını yapmak ya da içinizi hoş edecek olayları ve insanları hayal etmek suretiyle devam ederek içinden çıkılmaz bir hal alan durum. bunca zamandır bu illete maruz kaldığımdan kendimce bazı yollar geliştirdim. içinizden bir kişi bile ertesi gün işe uykusuz gitmek zorunda kalmasa kardır diyerek sizlerle paylaşayım:
- baktın düşünmekten uyuyamıyosun, kalk. derhal kalk. git evin içinde biraz dolan. televizyon (bilgisayara sakın bulaşmayın, daha fena oluyor) varsa aç, biraz izle. sigara kullanan birisiysen yak bir tane. sonra geri yatağa dön.
- illa bilgisayar açacam diyorsanız ve az buçuk anladığınız yabancı bir dil varsa, aç bir dizi, konuşulanlara konsantre olarak anlamaya çalış. bir süre sonra sızma ihtimaliniz yüksek.
- evde halletmeniz gereken bir iş söz konusuysa, o işin başına geç, o anda halletmenin imkansız olduğunu gözlerinle gör, sonra tekrar yatağa dön. vicdan azabı, uykuya dalmana izin verecek kadar yakanı bırakır.
- sabah karga bokunu yemeden uyanmam lazım, ben niye hala uyanığım amına koyim diyorsan, deme. bu seni paniğe sürükler, uyuman zorlaşır. yarın biraz uykusuz kalacağın gerçeğini kabullen, sinirden stresten sıyrıl. stres uykunun düşmanıdır.
- bu tavsiyelerin halihazırda uykusu olanların uyumasına yardımcı olur, uykusu olmayanın uykusunu getirmez. bunu aklından çıkarma.
- tavsiyeler işe yaramadığı takdirde, uyuyamamanın suçlusu benmişim gibi bana sövme.
