yaşım arttıkça hayata, aşka ve cinselliğe dair lezzet beklentim değişiyor, seçicileşiyor. insanlarla çok kolay tanışan ama çok az insana karşı heyecan duyan ve bu heyecanı da çok güzel çok başarılı ya da çok çekici kadınlara değil; kendinin çok farkında, zeki ve tornadan çıkmış gibi diğer kadınlar gibi davranmayanlara karşı hissediyorum. insan nedense yirmili yaşlarında her şeyin oburu oluyor. ama damak zevki geliştikçe; öpüşürken ayakları yerden kesilsin, dokunduğunda yanıp kavrulsun, konuştuğunda keyiften doyamasın istiyor. şuan keyifle sohbet edebileceğim, usul usul heyecanla kalbimin akacağı ve aramızda metreler olsa bile titreşimler hissedeceğim özel bir kadın ; nefis bir taş bebekten daha kıymetli. insan konuşamadığı insanla hiç bir şeyi çok uzun sürdüremiyor..
