Zamanın birinde ailecek evde oturuluyor, anne çayın yanına su böreği yapmak için mutfakta, kömürlükten kömür getirme sırası küçük kardeşte olduğu için o kömürlükte, vergi iadesi fişleri için uğraşan yakın gözlüklerini takmış baba sobanın arkasındaki masanın başında ve ben de az sonra sobanın üzerinde kavuracağım fındıkları kırmakla meşgulüm. Yarım saatte bir kontrol edip camını elimle silip temizlendi sandığım cep telefonum yok o zamanlar, yediğim yemekleri, gittiğim mekanları anında çekip paylaşacak(!...) teknolojim de yok o sıra zaten, tek kaygım, kavrulmuş fındıkların tamamını Reha Muhtar'ın sevimsiz sesinin bir an önce bitip Kemal Sunal'ın Ortadirek Şaban filminin başlamasına denk getirebilme endişem, sana tokat gibi vuran farkındalıklarının hiçbirinin farkında olmadığın o güzel zamanlara dönebilmek var şimdi, keşke o yaşlara geri dönebilsem, keşke lan.
