kişi ölümcül bir hastalığın haberini almıştır. önünde geçireceği bir kaç ay vardır. ilk önce hayatta yapmak isteyip de herhangi bir sebepten ötürü yapmadığı veya yapamadığı her şeyi yapmak isteyecektir. onu da yapayım, bunu da yapmış olayım tadında yaklaşır konuya.
sonrasında hayatındaki pişmanlıkları anımsamaya başlar. kimi geri alamayacağı pişmanlıklardan ötürü vicdan azabı çeker. geri alabilecekleri konusunda ise elinden geleni yapmaya çalışır, kırdığı veya kırgın olduğu insanlarla arayı düzeltmeye çalışır.
bir sonraki etapta ise kimisinin içine ahiret korkusu düşer ve kendini ibadete verir. sonuçta tanrı bağışlayıcıdır ve kurtarma sözlüsü belki de bu defa işe yarar.
en son aşamada artık huzura kavuşmuşsa sessiz sakin köşesinde ölümü beklemeye başlar.
b. kişinin bir yakınının ölümüne hazırlanması
her ölüm erken ölümdür ve kimse sevdiklerini gözünün önünde kaybetmek istemez.
ancak bu durum üstteki durumdan biraz daha yıpratıcıdır. zira kişi burada hem kaybediyor olduğu yakınının moralini en üst düzeyde tutmaya çalışırken, hem de kendini onun yokluğuna alıştırmak zorundadır.
her hareketi tolere etmeye, eskideki tartışma ve pişmanlıkları unutmaya, ölüyor olan kişinin ruh hali kaynaklı tempoya ayak uydurmaya zorlar kendini. yıpratıcıdır.
aklına deli sorular takılır, zira sevdiği kişi gözlerinin önünde gün ve gün erimektedir.
c. kişinin kendi gönüllü ölümüne hazırlanması
kişi artık adına hayat denen bu ızdıraba daha fazla katlanamamakta ve çözümü intiharda görmektedir.
aktif intiharı seçtiyse şayet, önce tarza karar verilir. akabinde herkesle üzeri kapalı bir son hesaplaşmaya girer. giderayak laf sokacağı varsa sokar, en son lafı kendisinin etmiş olduğu sadece kendisinin bilmesinden kaynaklı üstü kapalı bir haz girer işin içine.
seçmiş olduğu tarzı uygulama güdümlü hazırlıklar yapılır. bir yandan yoğun bir umutsuzlukla boğuşulurken bir yandan tuhaf bir heyecan hissedilir. allah taksiratını affetsin.
