çocukken muhabbet açamazdık da gidip saçını çekerdik. sırf etkileşim olsun diye. büyük ihtimal kız, aptal olduğumu falan düşünürdü ama çocukça severdik be sözlük. gerçekti sanırım o sevgi. şimdiki gibi dünya zikinin etrafında dönmüyordu aşkların. büyümeyeydim iyidi. üzülüyorum lan. üzüldüm bak durup dururken. .mına koyim insan kendi kendini üzer mi durduk yere ya?
