bir insanın karakterini en iyi hâliyle öğrenebileceğin durum; o kişinin sarhoş olduğu durumdur. kaldı ki bu kişi karşı cinsse ve ona karşı bir şeyler hissediyorsan onu sarhoş hâlde görmelisin. Ama sarhoşkenki tavırlarına rağmen sırf sevginden ve isteğinden duygularını yaşamaya devam ediyorsan mallık sendedir, ben ettim sen etme kardeşim, abim, ablam.
hiç bir şekilde sevilmeyi haketmeyen birine hakettiğinden aşırı fazla değer veriyorsan aklını sikeyim.
vefasızdır çünkü aynı zamanda ve koyacaksa da en çok o koyar zaten. senden 3 gün sonra birini bulur; utanmaz ya gözünün içine sokar bir de. ama sen karakterlisin ya adamsın ya yine de ona *kahpe* bile diyemezsin hani bi geçmişimiz var onu da geçtim ailesi var kardeşi var hesabı; içinde patlar hepsi. ha kendisi bunları düşünür mü bilinmez.
ayrılırsınız; üstüne bir de mesafe girer, onu hâlen sevdiğini bilir ama sana yazmaya cesaret etmeden araya aracı koyarak bir şeyler söyler iyice senin amına koymak için. tabi onun için bu hareketinin kılıfı *jaime'nin de bilmesini istedim*. ama jaime'ye söyleyecek cesaretin yok onu da jaime biliyo hani.
bakın sözlük yazarları; şu dünyada aşk için yapılan/yapıldığı sanılan her fedakarlığın amına koyuyum. bu kadar net. çünkü karşınızdaki kişiye onu sevdiğinizi ve onun için neler yapabileceğinizi ne kadar gösterirseniz o kadar değersizleşirsiniz onun gözünde. her şey sönüp gider kısa sürede.
en kötü zamanlarında; psikolojisi yarrağı yemiş pozisyonda sizle konusmak isteyen, sırf onla konusabilmek için yurdun soğuğunda donup elinize geçen bütün parayı kontöre yatırdığınız kişinin sizle ayrıldıktan; -barışmak için hiç bir çaba sarfetmedikten sonra- yeni birini bulması 1 haftayı almayacaktır.
ne onun için yaptığım fedakarlıkları - çektiğim çileyi buraya yazacak kadar sabırlıyım; ne de buraya yaşadıklarımı yazmak istiyorum. ama şunu da anladım; ben onun için zor zamanlarını geçireceği merdivenmişim. basamaklar çıkıldı; merdiven bitti.
her şeyi kendi elimle yaptım, aslında bir çok hareketinden *özellikle ilk paragrafım* ne kadar rezil biri olduğu apaçık belliyken hâlen onu sevmeye devam ettim. kendisi bile "ben mutlu olmayı haketmiyorum" gibi onlarca cümle kurarken ağlamaklı, "dünyada mutluluğu en çok hakeden insanlardansın; iyi bir insansın. beraber aşıcaz her şeyi" diyince aslında kaybetmişim.
sarhoş olduğunda bana "sen sadomazo musun? beni seviyorsun, beni çekiyorsun" cümlesini ve bir çok ayıbını görmezden geldiğim için kaybetmişim.
çevremdeki beni seven bir çok insanın benim ne kadar sevdiğimi bildiği için bana söylemediği ama benim tahmin ettiğim şeyleri; mesela yakın arkadaşlarımın "kanka bizi x ile aynı ortama sokmazsan seviniriz" demelerini, en yakın arkadaşlarımın hafif çakır keyif olunca "kanka x sana çok yanlış yaptı ama sen delikanlı adamsın adam gibi seviyosun, ama biz sana yaptıklarından dolayı ona çok ayar olduk bizle muhattap etme" demesini, kaldı ki bunu diyen insanların ilk tanıdıklarında onu çok sevmelerini,bunun nedeninin de uzun süre sonra birini sevdiğim için onun benim açımdan ne kadar değerli olduğunu bilip sanki kırk yıllık arkadaşları gibi davranmaları olmasını; ama zamanla ondan soğumalarını hep görmezdem geldiğim için kaybettim.
hayat devam ediyor sözlük. son gördüğüm bir entry'den sonra nefretimi kustum sadece. allah bozmasın harbi harbi çok iyiyim, iyi de olucam allah'ın izniyle. sadece çok zoruma gitti be sözlük, çok zoruma.
