zorundaliksa tatsızdır. üstelik sanki 6 ay değil de 6 sene geçmiş gibi hisseden ben bütün sistemi unutmus durumdayim. kendimi telefon kamerasini çalıştirmayi öğrenmek için yeğenini sıkıstran teyze gibi hissediyorum.
dört yıl nasıl gitmişim diye soruyorum. hiç özlememisim okulu, ayıp şebnem hocam.
şimdiden tasasıni yaşıyorum.
lakin yüksek lisans planı göt cebinde duruyor.
