dün akşam beni hıçkıra hıçkıra ağlatmıştır. benim de ne ağlayasım varmış yani öyle böyle değil salya sümük. "babamı çok seviyorum ama baba sonuçta. başımızda durmalıydı." deyişi... "burada olmasını ister miydin?" sorusuna verecek cevap bulamayışı, uzaklara bakıp bakıp susması... ve tabii sonra sesi. inşallah o sesi hak ettiği yere getirirler ve mutsuzluktan, yaşamdan keyif almamaktan bozulan sağlığını düzeltmesine vesile olurlar. bu kızın hayata karşı ilk zaferinde, tığ gibi olacağından eminim çünkü.
