insanı siber alem edebiyatçısı yapmaya iter. sonra o üzülen garibanlar gelip bizi üzerler.
ama aşk acısı çekerken oraya buraya iteleme ve özgün vecizeler yazmak da ayrı bir keyif veriyor, yalan değil. "belki okur da insafa gelir istediğimi verir amınam" falan gibi çocukça fikirler gelir insanın aklına. köküne kirpit suyu beyaaa gerek yok böyle şeylere.*
