ben bu yaziyi sana yazdim. neden boyle girdin cumleye diyeceksin. cunku yapamadim baslangicini daha farkli. bilirsin beni. hep ilk adimi karsimdaki atsin isterim. su senin sevmedigin gururumdan. bana hep cok kizdin bunun yuzunden ama yine de ismin gibi yumusak yaklastin benim tum inatci tavirlarima. bi tek ben katlanmadim sana.sen de olabildigind idare ettin beni annemin bile sabrini sinirlayan konularda.
o degil de hic habersiz olacagin bir yaziyi yazmak ne kolay biliyor musun. bu yaziyi gormeyeceksin diye ne de kolay c dokuluyor klavyeden. su an deli gibi kizginim hem de kirgin sana. bu yaziyi sana karsi en pis duygularim doruk noktasindayken de yazabiliyor muyum diye yaziyorum aslinda. demistim ya hani. ben en duygusuz animda otursam da masanin basina binlerce kelime dokulur sana diye. o kadar da icime oturtmusum seni yani. sevmek de degil aslinda farkli bi tatmis bu. biskuvinin yanindaki cay gibi. islak biskuvi guzel degildir ama caya batirilan buskivi cocukluktan kalma bi damak tadidir. ya da cocukken sekerli sakizlar alirdik ya hani. sekeri bitse bile atamazdik ya hani. hah iste sen benim agzimdaki atamadigim sekerli sakizim oldun. atmaya katmaya kiyamadim tum hatalarina tum sekersiz tatta gunlerimize ragmen. mesela su an telefonun diger ucunda senle tartisirken mesaj aralarinda bu yaziya odaklanmam da garip degil mi? ama aslinda biz ikimiz ayri ayri da bir butunken de garibiz. -bunu daha fazla acmayayim-
bak nasil baslayacagimi bulamadigim gibi nasil bitirecegimi de bulamadim. galiba gelisme konusundaki gelismisligimi birazda giriciligime ve sonuclandirmaya yogurmaliyim. guzel bi bitis yapamadim affeyle beni. ama ben bu yaziyi sana yazdim. onu bi bil bence.
