karaktersizdir, diyeyim maksat tanım olsun, kategorize etmek olsun. ama aşkın doğasıyla ilgili bir yanı da var konunun. aşk mutluluk safhasında hemen herkes için klişeye ve taklide müsaittir. herkesin kendini utandıracak hal ve hareketleri de vardır mutluyken. ama ayrılık safhasına gelindiğinde yaratıcılık ortaya çıkar. mesele kişiselleşir, içselleşir. "aşkııım" olur "fikrimin ince gülü" mesela, "gönlümün şen bülbülü... "
