Dikkat çeken oldu mu bilmiyorum ama, hepimizin bayıldığı o son sahnede anlatılmak istenen çok şey var. Alman esir kızı ilk önce milliyetçi ifadelerle aşağılanır. Fakat o kız kendi dilinden şarkı söylemeye başlayınca herkes susar. Uzaklara dalar, duygulanır. Burada anlatılmak istenen müziğin evrenselligidir. Aynı zamanda ozlem, acı, ölüm, hayat, aşk, ayrılık da evrenseldir. insanlar bu kadar birbirine benzerken savaş manasizdir. En nihayetinde hepimiz insanız, hepimiz yiyor, hepimiz uyuyoruz. Ve hepimiz bazen ozlemden deli oluyoruz. Nefret etmek manasız.
