verilen uzun aranın ardından izlendiğinde, kahramanları tekrar çok yakın hissettiren, sıcak, doğal bir film olmuş. oyuncular julie delpy ve ethan hawkenin de senaryo yazarlarından olmasının ve üç filmi de sadece bu iki oyuncunun omuzlamasının (ki yan karakterler de neredeyse yok. sadece bu filmde görüyoruz) filmin gerçek gibi algılanmasında rolü yadsınmaz.
üçünden en çok beğendiğim filmdi diyebilirim.
film, benzerlerinin aksine başında sizi şaşırtıyor. senaryonun, eş zamanlı olması filme daha bi güzellik katmış.
çiftin diyalogları, örneklemeleri çok çok hoştu.
beni vuran replik ise jesse'nin filmin sonlarında kullandığı 'it's not perfect, but it's real' cümlesi oldu.
