zamanla gerçekleşendir. fazla insan tanıdıkça, onlarla yakınlaştıkça, uzaklaştıkça anlarsın hiçbirinin hiçbir şey hak etmediğini. sevmekten aciz olduklarını, birbirlerini anlamadıklarını, bencil olduklarını, kendilerini gözlerinde çok büyüttüklerini, şişmiş egolarının kölesi olduklarını anlarsın. yavaş yavaş onlara kin besler ve yalnızlaşırsın. kendini bir şey zanneden herkesi öldürmek istersin. insanların senden beklediklerini yerine getirmeye çalışırsın, bir kısmını getirirsin. ama onlar senin de 'insan' olduğunu unutarak yapamayacaklarını isterler. hep isterler. onların bitmek tükenmek bilmeyen istekleri seni yorar. kendileri hatalıyken hatalarını hiç kabullenmezler. sürekli herkeste olduğu gibi sende de olan ufak kusurları yüzüne vururlar ama kendi varlıklarının baştan sona allah'ın bir hatası olduğunu anlayamazlar. insan manevi değil, nankör bir varlıktır. insan iğrençtir. iyilik meleği gibi gezen bir insan bile en az bir kişinin hayatını mahvediyordur. farkında değil gibi davranır ki bu onu daha bir iğrençleştirir.
