kesişim kümesi oldukça zengin olan bir françois ozon filmi. biraz film içinde film izlemek gibiydi. ya da film içinde kitap okumak. film içinde kendini bulmak. bu yüzden çok şeyi ayna anda yapıyormuş hissi veren ve insanı gerçekten de yazmaya iten bir film.
--spoiler--
germain, yazarken hikayedeki kahramanlarını daha ilgi çekici kılıfa sokmanın sorularını sordurtuyor öğrencisi claude'ye. bunun, okuyucunun ilgisini dinamik tutmak için gerekli olduğunu söylüyor. yazarken öyle de, yaşarken değil mi? çarkın dişlerinden birini oluşturduğumuz reel hayatta, kendimizden yarattığımız ve ortaya sunduğumuz kahramanların da ilgi çekmesi için sorular sorup, eylemlerle cevaplar vermiyor muyuz? bu yönüyle film, yaşam ve hikayenin teğetidir.
--spoiler--
