1. çok basit bir dille yazıldığı için kalınlığına rağmen akıcı bir şekilde okunabiliyor.
2. dönemini(viktorya dönemi) fena yansıtmıyor ve birkaç noktada dönem normlarının dışına çıkarak "al sana" yapıyor.
3. feminist eleştirideki en önemli figürlerden biri olan, her feministin can yoldaşı ve göz nuru "woman in the attic" bertha mason'la tanışıyoruz.
bu üç madde, dediğim gibi, kitabı okunası yapan sebepler. ama bunlar dışında kitabın kurgusu olsun, karakterlerin derinliği olsun tatmin edici değil. hele o sonu var ya o sonu... ahh o sonuu... kanımca fantastik kavuşmalı berbat türk filmlerinin atası olan bu kitap öyle bir şekilde bitiyor ki insanın inanası gelmiyor. hayatımda okuduğum en rezil sonlardan biri hatta birincisi olabilir.
yine de bana kalırsa jane eyre hariç diğer karakterlerin, özellikle rochester'ın, günahıyla sevabıyla olduğu gibi yansıtılması, jane austen karakterleri gibi tanrısallıkla yoğrulmaması muadillerinin karşısında ufak da olsa bir artı sayılabilir. ancak o berbat sonu hiçbir şey kurtaramaz tabi, o ayrı.
ayrıca dediğim gibi kalınlığından gözünüz korkmasın, rahat okunuyor. okumak isteyip de cesaret edemeyenlere duyurulur.
