saçma sapan bir döngüye girdim ve çıkamıyorum içinden. sürekli bir baskı varmış gibi. anlıyormusun beni sözlük.
bunalıma girmememk için ne yapmam gerekiyor. hergün sayfalarca düz yazı mı?
istediğim hayatı yaşayamadım ben. hep belki bir gün dedim . o gün gelsin istedim ama o gün hiç gelmeyecek gibi. umudumu kaybeder oldum be sözlük.
erken yaşlandım ben babamdan dolayı. baskısından dolayı.nefret dolu bir çoçuklugumdan dolayı.
artık kaldıramıyorum bu baskıyı hayatımın her anına mudahale edişi, daha ben bile kendimle ilgili bişey söylememişken benden önce benimle ilgili bir takım söylemlerde bulunması, herşeyde benim adıma konuşması, her şeyi biliyor oldugunu sanması, çok katı kurallarının olması..
duygudan, düşünceden, karşındakine deger vermekten, empatiden hiç anlamayan bir babam var.
severken bile kırıcıydı be sözlük. aldığı birşeyi begenmediğim için vucudumu morartana kadar dövmesi bile aklımdadır 15 yıldan fazla oldu belki.
hala konusuyor hala herseyi bildiğini sanıyor.başım ağrıyor desen neden ağrıyor diye saçma sapan konuşup -kendine dikkat etmiyorsun vs, hakaretler- kafa patlatır. sadece kaba kuvvet kullanmıyor. yaşlandı ondandır.
saygısızlık yapmamak için sesimi çıkarmıyorum pek. en ufak muhabbette bile ters bişey arıyor. baba oğul oturup konuşamıyoruz.
her hareketime karsı ve ben en buyuk destegimi yani babamı zaten en basında kaybettim.
beni hiç anlamayacak onu anladım
ve o gün de gelmeyecek.
uzaklaşmak istediğimde 'bizi istemiyor musun sen' oluyor ve annem de bu noktada kendince haklı.
ama ben henuz yaşamadım. evet ben bir birey olarak yaşayamadım anne!
babam sağolsun hayatımın amına koydu ve hala devam ediyor..
