bu ülke sinemaseverleri için konuşmak gerekirse 2000'li yıllardan sonra anlaşılmış ve doğru değerlendirilebilmiş bir filmdir. terence malick'in ilk filmidir. sadece natural born killers'a değil bir çok kötü taklide ilham kaynağı olmuş ama farklı bir derdi olan filmdir. bu derdi en iyi ifade edebilecek kelime ''boşluk'' olarak nitelendirilebilir. her şeye karşı derin bir kayıtsızlığı ihtiva eden boşluk ve umarsızlık. ikinci dünya savaşı sonrası rock'n roll'un onları oyalayacak gerçek bir meşgale ve devrim olarak ortaya çıkışından az önce amerikan gençliğinin içinde bulunduğu o sefil nihilizm. hani şu lennon'un elvis'ten önce hiç birşey yoktu dediği zamanlar. çalışan herkese az ya da çok ücretli bir iş olduğu, gençlerin okuyup, aileleriyle geniş evlerde oturabildiği amaçsız 50'ler. kit, elbette bir açıdan normal değil. muhtemelen nörolojik bir problemi de var ve yahut da sadece biraz garip. konuşmaları hiç bir yere varmıyor, son derece sathi akıllı ama resmen cahil bir köylü. nereden geldiği veya nasıl bir ailede yetiştiğine dair bir emare de yok. ancak aşırı derecede cool olması ve suni james dean halleri onu sadece 15 yaşındaki holly nazarında değil herkes açısından sempatik kılıyor. ne yaptığına veya insanları neden öldürdüğüne dair bir fikri de yok. holly'nin babasını öldürürken yaşadığı duraklama hariç diğer cinayetlerde çok soğukkanlı. holly de ondan aşağı kalır bir tipleme değil. can çekişen babasına ''iyi olacak mısın'' diye soruyor. diğer tüm cürümlerde edilgen gibi görünse de artık kaçmaktan yorulan ve bitmesi gerektiğini söyleyen de kendisi. zaten kit için iyi ve doğru olan ne varsa holly'de var. herşey bir sıkıntı ve bulantıyla başlamıştı öyle bir sebepten de bitiyor. ardında sadece bir nat king cole nağmesi bırakıyorlar. bugün bu naif tiplemelerin daha teflon ve canice misallerini ülkemizde de görebiliyoruz. annelerini boğazladıktan sonra gazetelere erotik pozlar veren kız kardeşlerden tut, bıçaklanarak öldürülen kocasının katili olan kadınla aynı sahnede şarkı söyleyen eski ev kadınlarına kadar hepsi badland'teki holly ve kit'in yanında son derece müptezel örnekler. ama en azından bir noktada birleşiyorlar. vicdanları ve empati duyguları yok. adeta teflon bir tava gibiler. günahlar üzerlerinden akıp giderken ruhen herhangi bir azap duymuyorlar. tortu da kalmıyor. işte badlands'in bir sinema eseri olarak türkiye'de hakkının son yıllarda teslim edilmesinin sebebi artık türkiye'nin de kendi psikopatlarını yetiştirecek kadar bireyselleşmiş ve vicdansızlaşmış bir toplum haline gelmesinde yatıyor. yoksa o tarihlerde adamlar bunu çekmiş, senin halkın aynı yıllarda sezercik aslan parçası'nı izliyordu. geçelim..
