tik... tak... tik... tak... ardı gelmeyen ritmik sesler... her evde bulunan ve ne kadar yalnız olduğunu hatırlatmakla görevli o senfoninin ayrılmaz parçası... o insanı boğan sessizlik... sisler içinde bir limandaymışcasına bir karanlık... ve onu aydınlatan, gözünü kamaştıran bilgisayar... tuşlara dokundukça çıkan, saat tik taklarından bir farkı olmayan sesler... ve kafamda birbirine saplanan onlarca fikir... onlarca hayal... onlarca anı... onlarca hatıra... hepsinden önemlisi de kafamda çınlayan ve belki artık ayda bir kez duyabileceğim, ruhumun içine işleyen ama kurtulmam gereken o ilahi ses ve sahibi... son olarak bir kaç gün sonra göreceğim ve muhtemelen ömrümün sonuna kadar göremeyeceğimden emin olduğum ve belki de bu yüzden hiç gözümün önünden ayrılmayan o mükemmel sima... dünyama hoş geldiniz. it's my life... (bkz: bon jovi)
