"en sonunda külkedisine geldi sıra.
beklediği an gelmişti.
bir minder uzattılar ayaklarının altına, ayakkabıyı ona uzattılar. yüreği delicesine çarpıyordu şimdi. minderin üzerinde ışıltıyla duran bu cam ayakkabının tekine uzattı ayağı, hayatının en büyük dönemecine adım atıyordu. ilkin ayakkabının üzerine koydu ayağını, ardından ayağına geçirmeye çalıştı. ansızın bütün coşkusu, sevinci, umutları söndü.
o cam ayakkabı külkedisinin de ayağına olmadı.
ertesi gün diye bir şey yoktu."
gibi bölümleri sebebiyle murathan mungan okumaya devam ettiren kitaptır. cam ayakkabının külkedisinin ayağına da uymaması gereken zamanlar olmalıdır.
