küçükken melekler ve allah çıplak görür diye banyo yapmaya çekinirdim.
büyük abim kızınca kendini kaybeder ve allaha küfür ederdi. gözlerimi kapayım onu çarpmasın diye dua ederdim o an. ve tabiki çarpılmadığı için bu benim duamdan dolayıdır derdim içimden.
eğer allaha çok dua edersem ve onu seversem beni de peygamberi seçebilir; ateşte yanmazdım, suyu ikiye ayıran asam olurdu derdim içimden ve bol bol dua ederdim.
ama artık büyüdüm.
ve ateist oldum.
edit: seri eksileyen arkadaşa selamlar.
edit: küçükken düşündüğüm şeylerdi bunlar 22 yaşından itibaren ateizme kaymaya başladım
özellikle de bilen bilir "n.ç." davası ile.
