özel bir dil. inanlar için aynı zamanda ahiret dili. arapça bilen biri şunu çok iyi görür, kuranı herhangi bir insan yazmış olamaz. arapçayı sonradan öğrense bile bunu çok rahat görebilir. yoksa ben annemin karnından arapça bilerek doğmadım. ama küçük yaştan eğitimini almak olayı çok kolaylaştırır.
ama şimdi insanımızın belli yanlışları var, zamanında bende kapıldım bunlara. öncelikle arapça her yazı kutsal değil, tamam bunu biliyorsun.
artı olarak her arap, her arapça konuşan evliya değil. bir ara bende arap müslümanlara karşı müthiş bir sevgi doğmuştu. yani şöyle söyleyeyim, arap ve müslüman bir kızla evlenmek istiyordum. bunda garip bir şey yok, ama mantığım arap olsunda ne olursa olsundu. şükürler olsun, rabbim onunda öyle olmadığını gösterdi. resulullahın hiçbir milletin üstünlüğü yoktur sözü yine doğru çıktı. her yerin iyisi iyi, kötüsü kötü.
zaten benim hayalim gibi olsaydı, sınav adaletsiz olurdu. düşünsene adam şeriat devletinde doğdu diye on numara beş yıldız evliya oluyor. herkes hemde. ama değil işte, günahkâr münafık bunlar her yerde mevcut.
ben nasıl anladım, böyle arap olsun çamurdan olsun lafları ağzımdayken riyaddan ciddeden üç beş hanım abla peşimize takılınca o iş öyle değilmiş onu gördük.
sonra yıkıldım tabi, çok değil bir ay iki ay oldu belki. ama yıkılacak bir şey yok. düşman olacak da. sanki tüm türkler evliya mı?
türk kızı neler yapıyor açarsak çıkamayız zaten.
kısaca üstün olan takva, üstün olan ilahın kullandığı sanat.
