bugün eve gitmek için yola çıktım. fark ettim ki her zaman ki buluştuğumuz yere her zamanki saatimde gelmiştim.yalan yok sürüklenirken oraya her şeyin farkındaydım ama böyle bişi yapacağımı tahmin etmemiştim.ayaklarım yine aynı köşeye sürükledi beni.yapmamam lazımdı biliyordum.gururdan değil haa.ben gururumu aylar evvel sahildeki kayalara vurup unufak hale getirdim ve martılara yedirdim.o güzel martılarsa ufka doğru yol aldılar.yine diktim gözlerimi oraya onu beklemek için.o bilmiyordu bunu.zaten çok geçmedi parlayıverdi kalabalığın içinden.ne yapacağımı bilemedim.takip ettim adım adım.bir an neyi fark ettim biliyor musunuz a dostlar?nefes almıyordum.çok ciddiyim.nefes almayı unutmuştum.sonra derin bir nefes aldım ama yaşam zerreleri ciğerlerime dolmuyordu.nefes almam için oraya koyulmuş herşey kupkuruydu.insanın dili damağı kurur tabi heyecanlanınca.ama bu öyle değildi.yasak olan bir şey yaparken hissettiğin heyecandı bu.belki bi an ardına dönerse farkeder korkusu.neden korkuyordum derseniz a dostlar.inanın ben de bilmiyorum.dalgındı, belliydi.ben de dalgın olduğumu üzerime gelen otobüsün kornasıyla farkettim.yakın zamanda ikinci kez ölümün ne kadar yakın olduğunu gördüm.sonra o karşıya geçerken ben etrafındaki arabaları kontrol ettim.bir kaç adım uzağındaydım tutup geri çekebilcek kadar hem de.bi iki kez yapmıştım bunu.istemsizce de yapmaya devam ediyordum.karşıdan karşıya geçerken hep kolundan tutarım.neyse öyle işte.gayri ihtiyari yaparım diye korktum adımlarımı yavaşlattım.sonra mı?o otobüsünü bekledi ben de onun otobüse binişini.bir an su almak için duraksadım ve tekrar izledim.
beni yalnış anlamayın dostlar.sapık ve ya takıntılı bi adam gibi değil.sadece uzaktan da olsa görmek için.ne oldu dersiniz?yüreğimden gelen bir dürtüyle tebessüm ettim.mutlu insanlar gibi.beni gördü mü bilmiyorum.içten içe görse gelir mi yanıma diye düşünmedim de değil.ama görmezse daha iyiydi.o öylece otobüsüne bindi, başı önünde.ben yine arkasından baktım.sonra oturdum bi köşeye ve bi sigara yaktım.bir an olsun unuttum içinde bulunduğum ruh halini.önceden yaptığım gibi.o giderdi ve ben arkasından bi sigara yakardım.rüzgarla beraber üflerdim belki ona ulaşırsa diye.sanki hiç bişey değişmemiş gibiydi.sigaramı yere attım ve üstüne bastım.önce ayağım sonra bütün vücudum yandı.güzel bir rüyadan uyanır gibi.öylece bindim otobüsüme ve evime döndüm.bir anlığına da olsa görünce mutlu oldum dostlar.küçücük bir an.ne dokundum ne gözlerine baktım ne de içimi kokusuyla doldurdum.sadece gördüm ve mutlu oldum.orda olduğunu yeniden hayırlayarak.ben bir anlığına bile bırakmadım elini hiç kızmadım ya da hiç küsmedim.öyle işte dostlar.öyle...
bu da kafamın içinde çınlayıp duruyor.siz de duyun.bi de bana dua edin.
