dedeyi oynayan mete dönmezer bana büyükbabamı hatırlatıyor. kullandığı kelimeler, lafa başlamadan kaşını çatıp bir süre beklemesi, ağlaması...
mommo kız kardeşim'i izlemek film izlemek gibi değil, sanki yıllar önce büyükbabamın köyünde kayda aldığımız videoları izlemek gibi. sanki senaryo yok gibi. olan bitene bir kamera gizlice tanıklık etmiş gibi.
gülfatma babaannemin çiçeği gibi.
mommo'nun çıkacağı kara deliğe benzer bir oyukluk bizim eski köy evinde de var. ben oraya jelibon saklardım.
ne zaman bu filme rastlasam, artık içinde yaşayanı kalmayan, yıllardır gitmediğim o eve gitmiş gibi olurum.
