Seyyit NeziR'in "Bana Bir senaryo Yaz Dediydin Mesela Papalina" adlı şiir kitabından hoş bir örnek:
Sessiz bir istasyondu, trenin
Öğleyi yorgun bir kertenkele telaşıyla soluduğu,
Sarmaşık damlı ahşap evin penceresindeki resim
Yalnız bize bakıyordu tam da o sıra
Gözleri bulut yumağı, kirpikleri buğu
Bir denizin ortasında, sessiz, engin:
Handiyse düşecekti çerçeveden raylara
ilişiverdi yüreğine usulca sesim.
Bir tutam örgülü saçtır, dökülüşür yparaklar
SArmaşık damlı evin saçaklarından yere
macundan çatlamış çerçevedeki yüz
Cildinde gece postasının bıraktığı kırışıklıklar
Bir uzun hüznü damıtırdı toprağa
Ömür boyu yalnızlığa hükümlüydü her gündüz
Gece yiterdi ölüm düşlerinin yükseldiği dağa
Umut verdim ona ben, acılarını everip de şiire.
