bence artık korkmanın zamanının geldiğini gösteren figüranlardır. baş rolde olmaları gerekirken belki de, 15 dakikalık rolleri üstlenenlerdir.
bizim gibi basit insalar, bütün hayatlarını bence sadece 2 korkuyla geçirmeli. teolojik anlamda bir şeyler yazmıyorum, o yüzden önyargılı olma. bu 2 şey nedir?
1) ölümden sonraki hayat
2) ölene kadar sürdürdüğümüz hayat.
ölümden sonraki hayata inanan ona göre yaşar, inanmayan kendine göre. bu bizi ilgilendirmiyor. lakin içinde bulunduğumuz, kanlı canlı hayatı onurlu şekilde, adaletli vaziyette yaşamak istiyorsak korkmalıyız. neden mi? bilhassa bizim gibi 3. dünya ülkelerinde yaşayıp günün birinde, herhangi bir iktidar tarafından "öteki", "suçlu", "hain" ilan edilmekten.,
şimdi bireyden iktidara geçelim.
siyasal iktidarın 2 hayat damarı vardır:
- cebir tekeli
- meşruiyeti
bunlar olmadan bir iktidardan bahsetmek söz konusu olamaz.
duverger diyor ki: "Bir iktidar, eğer meşruluğu konusunda bir görüş birliği varsa meşrudur."
biz it gibi üreyip kalabalıklaştıkça, tabiidir ki mutlak bir görüş birliğinden bahsetmek mümkün değildir. ancak siyasi iktidarın icraatları, kararları toplumun yarıya yakını tarafından sorgulanırken, ne denli meşru zemine oturmuş ve bundan güç alan bir iktidardan bahsedilebilir? en azından hiç tereddüt etmeden "böyle bir iktidarın meşruiyet problemi yoktur" diyen birinin vicdanına ne kadar itimat edilebilir?
kardeşim kısır tartışmaları bıraksak mı artık? ali ismail korkmaz'ın dinsiz tivitlerinden, polise saldıran göstericilerden meseleyi ele almak hala sağlıklı mı geliyor size?
ben çok korkuyorum mesela. bir gün çocuğum olursa, o anki iktidar tarafından suçlu, hatalı, gaspçı, hain ilan edilmesinden çok korkuyorum. olur ha resmi ideojiden farklı düşünüp sokağa çıkar diye aklım kaçıyor. bu ses çıkarmaya çalışma eylemini uluslararası komplonun bir ayağı olarak nitelendirirler diye mideme kramp giriyor. sonra "devlet baba"nın ihmaliyle, orantısız güç kullanılarak öldürülmesi ihtimali kabuslarım oluyor.
bence korkmalıyız hafız. ali ismail korkmazın kardeşiniz olma ihtimalinden korkmalısınız. ya da bir gün "siz"den olmayan insanların iktidara gelip kardeşinizi, babanızı, ablanızı terörist ilan etmesinden korkmalısınız. sinirli, bitkin, gergin bir polis memurunun, mahkemelerin yerine geçip üzerine titrediğiniz küçük kardeşinizin cezasını oracıkta kesmesinden korkmalısınız.
mesele gerçekten ali ismail korkmaz değil. onların haklılığı ya da haksızlığı da değil. uluslararası komploların geçerliliği, düzmeceliği, varlığı yokluğu hiç değil.
meşru bir iktidar, elinde bulunan cebir tekelini orantısız şekilde vatandaşına karşı kullanamaz.
bir gün öteki olmaktan, öteki olduğunuz için öldürülme ihtimalinizden korkarsak hepimiz, bence çok daha güzel bir ülkeye uyanabiliriz.
