delirmek kötü bir şeydir. insan delirince aramızdan ayrılır. onunla artık şakalaşamaz, eski anılarınızdan bahsedemez, maça gidemezsiniz. bu sizin bencil düşüncelerinizden kaynaklanan tarafı işin. delileri dışlamak ve korkularınızdan kaçmak için geliştirdiğiniz teoremler, safsatalar. deli deyince aklınıza, elinde balta sizi kovalayan, kafasında huni ile deli elbisesi içinde dilinin yarısını dışarı çıkarmış yiğit özgür tipi adamlar geliyorsa bu da sizin önyargınız.
delirmek iyi bir şeydir. insan delirince daha güzel bir dünyaya geçer. gerçekleri saklamak zorunda olmadığın, herkese hissettiğin şeyi söyleyebildiğin, canın ne istiyorsa yapabildiğin bir çeşit carpe diem mucizesidir delirmek. evet o delirdi ve aramızdan ayrıldı. iyi ama daha iyi bir yere gitmediğine sen mi karar veriyorsun? keşke hepimiz delirebilsek, hepimiz bir gün kalkıp kahkahalarla sokaklarda koşsak ve birbirimize ne kadar aptal göründüğümüzü söyleyip buna da gülsek. bir çeşit zincirleme reaksiyonla, dünyanın anasını nasıl ellediğimizden, açlıktan insanlar ölürken silahlara milyar dolar yatırıldığını anlatsak şehir meydanlarında. akşam olunca kırdığımız kalpleri, yaptığımız küçük hesapları, ezip geçtiğimiz ruhları düşünsek ağlasak sahilde. keşke delirsek, ama deliremeyiz, çünkü bizde henüz o kadar akıl yok!
