ruhların yeniden bedenlerine döneceği inancına dayanan ve bu yüzden ölülerin çürümeden kalmalarını sağlamak amacıyla içine kondukları tahtadan tabut. bu inancın kaynağı mısır ve mezopotamya'dır. örneğin müslümanlıkta topraktan çıkan insanın bir an önce toprağa karışması için ölüler çıplak (kefenli) olarak toprağa gömülürdü. sanduka veya tabut kullanılması büyük çapta zenginlerin oluşmasıyla emeviler ve abbasiler döneminde başlamıştır.
