Karnı aç olan bir çocuğu doyurmaktır. Birgün arkadaşlarla yolda gidiyoruz birisi dedi hadi oturalım şurda bir şeyler yiyelim. Tabii milletin canına minnet. Oturduk bir şeyler söyledik siparişin gelmesini bekliyoruz. Hava da yağmuru. Caddenin karşısında kartonun üstüne oturmuş mendil satan bir çocuk çarptı gözüme. Bir iki dakika kadar izledim. içim burkuldu resmen. Okula da gitmiyordu tahminimce. Gönderilmiyordu. Arkadaşlara dedim hadi bu çocuğun karnını da doyuralım sevaptır yazık üşümüş de. Sağolsun hepsi seve seve kabul etti. Gittim çocuğun yanına aç mısın dedim evet dedi. Gel bak biz karşıdayız sen de ye bir şeyler dedim başta yaanşmadı büyük ihtimal birisi çocuğun gözünü iyi korkutmuştu oturduğu yerden kalkmaması konusunda. Biraz zorlayınca çocuk istemeye istemeye de olsa geldi. Öyle bir yedi ki bizim yediklerimiz yanında çerez kalır. Helal hoş olsun. Yemeğin üstüne tatlıyı da gömdü. Çayı da içince izin isteyip kalktı yanımızdan. O kadar mutluydu ki içim sevinçle doldu. MAsadan kalktıktan sonra gidip üç beş paket mendil aldık. Çocuğun mutluluğu gözünden okunuyordu. *
