konuma göre hayatlarındaki en büyük şoku yaşatabilecek durumdur.
seneler önce marmaris te, şu anda adını hatırlamadığım hani kükürtlü çamura bulanıp sırıtarak poz verilebilen bir yer var ya, hah, ordayız işte. öğlene kadar içilmiş olan biraların etkisiyle tuvalete gitme ihtiyacı doğuyor. giriyorum kuyruğa. hemen önümde kükürt grisine boyanmış gençten bir çocuk. danimarkalı mı desem isveç li mi. öyle bir şey, sarı kafa.
sıra buna geldi, içeri girmesiyle çıkması bir oldu. ilk benimle yüz yüze geldi. ama o kadar aptal aptal bakıyor ki, ne oldu diye sorma ihtiyacı hissettim. burası mı tuvalet dedi? kafayı uzatıp içeri baktığımda gördüğüm manzara, 4 duvar, tahtadan bir taban ve ortada 30 cm çaplı bir delik. o kadar. sifon filan hak getire bu arada. tuvalet kağıdı yok. sadece 4 duvar, 1 kapı, tahta zemin ve bir delik var. hayır bir de adam koymuşlar başına, para alıyorlar.
neyse. ben utandım bu durumdan, bekçi utanmadı. bizim turiste mekanın çok eski olduğunu, osmanlı yönetiminde 18. yüzyılda kurulduğunu, bu tarz tuvaletlerin de otantik olduğunu, bu nedenle nostalji duygusu yaratmak amacıyla bu yöntemin kullanıldığından bahsettim. yedi. veya yemedi ama mecburdu girmeye garibim.
