Allah düşmanımın başına vermesin denilecek türden hastalıktır.
Kız kankiniz hiç olmaz. Millet kızlarla aleme akar siz 1-2 yakın erkek arkadaşınızla gider ücra bi yerde, insanların olmadığı bi yerde sigara içer dertleşirsiniz. Bu hastalık insana kafayı yedirtir. "ben ucube miyim amk" sorusunu kendime kaç kere sorduğumu hatırlamıyorum.
Sonra Bu hastalıktan kurtulmaya başladıkça insanlar bana " olum sen neymişsin haa, sen evrim mi geçirdin la" falan demeye başlamıştı. Sonra birden kızlar benim numaramı istemeye başladı. Beni ortama çağırmaya başladılar. Dışarıya tek başıma çıkabiliyordum. Büyük ortamlarda istediğim gibi heyecanlanmadan, kızarmadan konuşabiliyordum. Sınıfın ortasında hocaya ayar verdiğimi, bağırdığımı bilirim. Sevdiğim kıza açıldığımı bilirim. Normal bir insan gibi hissettiğimi bilirim.
Velhasıl kelam efenim bu hastalıktan muzdarip kişilerde benim bu yaşadıklarımı yaşamalı. Üstüne gidiniz efenim korkmayın, kızarmayın, utanmayın. Herşey sizin elinizde.
