yaş daha 6. bir kızı seviyorum adı zehra. karşı komşumuz. aynı sokakta semih, sefa ve caner de var bana ek. hepimiz bir oynuyoruz ama zehra beni seviyor ben de onu. çocukken çok pısırıktım ama seviyordum işte. bi keresinde hiç unutmam caner le kavga etmiştim, ben mi zehra mı dedi zehrayı seçmiştim, onu 3 tekerli küçük çocuk bisikletine binip gezdirmek çok mutlu ediyordu beni.
mahallemizde bir laz bakkal vardı. 90 lardaki bakkallar böyleydi işte, istedin mi verirdi boş kutu. mahalledeki lazlar sağolsun orda burda hep ahırlar falan vardı. laz bakkalın çarprazındaki arsaya girerdik lazların ahırın dibinde duvarın arkasına geçerdik. elimizde küçük kremalı bisküvi kutusu tabi.
o yaşta kimsede görmeden nasıl oldu da içgüdülerimizle hareket ettik inanın bilmiyorum. ama yemin ederim benim kuş kalkıyor aklım fikrim de yataktaydı. tabi liseye kadar anlamadığımız yatak mantığı da vardı, o ayrı. kalkıyordu da neye kalkıyordu bilmiyordum o yaşta.
neyse, biz gündüz vakti o ahırın duvarının arkasına geçerdik zehra ile. süre tutar birbirimizin organına bakardık. tabi ben 6 yaşındayım o 5, ve ben 6 yaşında okuma yazma vs herşeyi okula gitmeden öğrenmiş bir çocuktum. karar vermiştik, 1 den 100 e kadar sayıp bakacaktık. ben yavaş yavaş sayar tüm kukuyu incelerdim. komik olan şu ki, direk bakmıyoruz karşıdakinin organına. kutunun arkasını delip iki ucu görünecek şekle sokuyor, kutudan bakıyoruz. dürbün misali. kız benim pantolonumu açınca ben hemen 1-4-25-100 bitti ver sıra bende derdim. o da anlamazdı zavallı. dakikalarca kutudan izler asla dokunmazdım. korkuyordum sanki azcık. bi de ben sünnet olunca bunun merakı daha da artmıştı, ana ne değişik olmuş diyip daha bi incelemeye başlamıştı kız.
bi gün oyun oynarken zehra dişimi kırdı korkudan eve kaçtı, bayılmışım o an. hastaneden eve geldik yatarken zehra başımda beklemişti. özür dilemiş yanağımdan öpmüştü. annemler de şaşırarak bakıyordu.
sonuç olarak o korkunç deprem oldu ve biz taşındık. okula başladım, bir daha da zehrayı 17 yaşına kadar görmedim. o 16 ydı ben 17. o gün eski evimin önünden geçerken bana bakıyordu. göz göze geldik bir insan 9 senede hiç mi değişmez. tanıdı hemen. annesini çağırdı konuştuk ettik vedalaştık. aradan yine baya bi yıl geçti umarım b hafta gittiğimde yine görürüm yine tanır beni ve inşallah sevgilisi yoktur...
aslında ilginç olan şu sözlük. biz o mahalleden ayrılmasak ben 12 yaşında milli olur baya bi meme göt delisi olurdum. ama zehra dan sonra bir kız elimi tamı tamına 11 yıl sonra tuttu. sonrası biraz geldi ama ben taşınmamayı tercih ederim be.
