ilkokul 3. sınıf öğretmenimin kızı. adı sevil idi. okulun çalışkan öğrencisi olduğumdan evlerine çok rahat girip çıkardım, küçük kardeşi ellerimde büyüdü kerata. amca kızımla kanka idiler, ona olan sevgimi bildi mi öğrendi mi hiç anlayamadım. ama çok saf, temiz bir aşk idi sözlük. o zamanlar belden aşağı pek çalışmadığı için daha bi anlamlı idi herşey. ona yaranmak için 5-10 metre yüksekten bel üstü çatıdan tarlaya atlamıştım. onu ilk gördüğüm günü bile hâlâ unutmuyorum. bi ikindi sonrası önümde bizim inekler bayırdan gelirken onu çeşmenin üzerindeki okul duvarına tırmanırken görmüştüm. selâm olsun çocukluğuma!
