bundan 4 ay önce uyuşturucu olayını abartmıştım. hayatım boka sarıyordu iyice. bir kız arkadaşım vardı. bu boka sarma olayı üzerinden prim alıyormuş gibi destekliyordu dibe batışımı. bir gün napıyorsun dedim kendime. olay orada başladı.
önce aileyi çağırdım. ardından kız arkadaşla bağlantıyı kestim. ev boka sarmıştı. duvarda yazılar falan. ilk gördüklerinde çok üzüldüler ama anne baba yüreği işte. hemen destek olma telaşına girdiler.
bir işim vardı. yöneticiydim. ama çalışma arkadaşlarım ve özellikle müdürüm tam bir o.ç idi. onlardan da kurtuldum. şimdi güzel işim var.
anne gitmedi hala tek sıkıntım o. lise 2 den beri yalnız yaşayan ben için biraz sıkıntı oluyor ama o da 1-2 haftaya gidiyorum dedi ya. hayat şu anda çok güzel be moruk.
bu dönemde çok kendi kendime kaldım. gitarda eskiden x birimsem şu anda 5x birime yükseldim. bir çok şey karaladım ve en önemlisi, hayatta hiç bir şeyin bokunu çıkarmamayı öğrendim. hiçbir şeyin bokunu çıkarmayın olur mu? mutluluğun anahtarı bence bu. ileride bu duygularım değişince tekrar yazarım. bir de zorlamayın hiçbir şeyi. kalın sağlıcakla.
