Babam beni hiç sevmiyo.
Bazen bana bakarken görüyorum da hiç sevgi dolu değil. Evdeyken konuşmamı istemiyo nefes almam bile batıyodur ona eminim.
Nasıl bu hale geldik hiç bilmiyorum halbuki babamla ben arkadaş gibiydik. Ben büyüdükçe uzaklaşıyoruz birbirimizden keşke hiç büyümesem diyorum bazen.
Yaşama sevincim söndü halbuki ben neşeli biriydim. Nefes alırken yoruluyorum her şey bozulmaya başladı en yakın arkadaşım beni sırtımdan vurdu eve desen gelmek bile bile istemiyorum 54 gün sonra da sınava hangi moralle girerim hiç bilmiyorum.
Şarjı yüzde 1 kalmış telefon gibiyim.
Çerez tabağında kimsenin bakmadığı beyaz leblebi gibi.
Kimsesiz gibiyim sanki herkes beni terk edip gitmiş gibi yapayalnız hissediyorum. Sanki, derin bir çukura düşmüşüm gibi, dipsiz sonsuz. Düşüyorum, kimse elini uzatıp tutmuyor.
