bazen ettiğin duaların ipi kopmuş uçurtmalar gibi bir yerlere takılıp kaldığını düşünürsün... gitmiyordur sanki hiçbiri gitmesi gereken yere...
sonra bir gün "gamzelerinin olduğunu ısrarla reddeden biri" için edersin en içten duanı... güzel günler gelsin, daha çok gülebilsin, mutlu olabilsin ki anlasın herkesin sol yanağında bir çukur olmadığını. bilsin geçip gider bütün acılar... daha yaşanacak koskoca bir ömür, dinlenecek güzel şarkılar, izlenecek kaliteli filmler, mutluluk verecek bir çift minik el var... avaz avaz bağırdığın tüm dualara inat usulca ama her an yinelersin aynı duayı...
ve bu defa bilirsin kabul olacağını...
çünkü yaradan içten olmanı ister senden, karşılıksız dua etmeni, kendi lisanınca açıp ellerini gönlünden geçeni dilemeni...
çünkü o'ndan başkasının gücünün yetemeyeceği her şeye bir anda güç yetiriverir rabb...
çünkü allah (c.c.) sevenin sevdiğine duasını geri çevirmez...
anlarsın...
çok uzun zaman sonra dua ederek dalarsın ölesiye yorgun düştüğün bu dünyadaki bir uykuya...
huzurla...
umutla...
