yazık lan buna dediğim abladır.
3 gün cemaat yurdunda kaldım, ve yakından tanıma imkanım oldu bunları.
bunların beyinlerini nasıl yıkamışlar, bu nasıl insafsızlık, o kızlar nasıl bu halde anlayamadım. çok kötü.
içlerinden bir tanesi benimle aynı yaştaydı, kız maddi problemlerinden dolayı yurda gelmiş, özel yurda çıkacak maddiyatı yokmuş... başını örtmen gerek abla olarak alabiliriz ancak demişler, kız örtmüş.
kampların olacak, kitaplar okuyacaksın demişler, okumuş... bu kız 19 yaşında. en güzel yaşında ömrünün. ancak dün gece o kadar zoruma gitti ki.
kızın ailesi köyde, aylardır gidemiyor yanlarına, hüngür hüngür ağlıyor annemi özledim, kardeşimi, babamı özledim diyor müdüre. müdür de salmıyor kızı gidersen çıkarırım seni, kampın var (daha fazla beyin yıkamamız lazım) diyor. bu nasıl vicdan be insaf. küçücük kız kendinden bir yaş küçük son sınıf öğrencilerine ablalık yapıyor ama nasıl mutsuz. kendisi de diyor, müslümanlık bu değil diye...
eminim onun gibi yüzlercesi var zorunlu olduğu için o yurtlarda, evlerde kalan.
üzülüyorum, cidden üzülüyorum. kıza teklif ettim gel dönem sonuna kadar bizde kal çık yurttan dedim. kurtarmak istedim onu o ortamdan, git annenin yanına dinleme müdürü kovarsa bizde kalırsın dedim. tüm gece konuştum sonunda gitti ailesinin yanına, ben rahatladım.
eğer kovulacaksa da benim evim açık ona. ve onun gibi olana. kimsenin düşmemesi gereken bir durum bu ablalık. ciddi manada saçma, psikolojik bir travma...
beyinleri yıkanmış olanlar, maddiyat açısından zorunlu kalanlar, aile baskısı ile kalanlar, kendi isteği doğrultusunda kalanlar var. ama bunlar insan sadece insan, robot değil... birer maşa yapılmış cemaat tarafından.
allah yardımcıları olsun, düştükleri yerden kalksınlar...
