güzel bir bülent ortaçgil şarkısı. naiftir. ama daha önemlisi çocukluğumu hatırlatır bu pencere önü çiçeği. o demir parmaklıklardan çiçeklerin arasında kendimize yer bulurduk. sokaktan geçen çocuklara ses verirdik, onların seslerine karışırdık.
pencere önü çiçeğine
ne ansızın yağmur ne gökkuşağı
ne dipdiri sabah, gözyaşı...
