birlik olmalıdırlar. öncelik her daim çocuk olmalıdır. çok çok sabırlı olmalıdırlar yoksa pişman olacakları şeyler yapabilirler. ve kendilerini toplumdan soyutlamamalıdırlar. engelliler bu toplumun bir parçası bunu unutmamalıdırlar.
ve net söylemeliyim ki çocuklarının okul ve rehabilitasyon merkezlerine sık sık görünmelilerdir.
edit: çocuğu asla eğitimsiz bırakmamalılar. ve her şeye rağmen gülümsemeyi de. çok ağlarlar içlerinde durmaksızın bi yara kanar ama anne babasının yüzünün güldüğünü görmek/ hissetmek çocuğa iyi gelecektir.
