az önce amerika açık'ta david ferrer'e yeniliverdi kendisi. bi ara sakatlandı, gene iyileşti ama yapamadı. neyse asıl mevzu bu maç değil zaten. sadece kendisine beslediğim antipatinin artarak çoğalmasına neden oldu.
daha önce de rastlamıştım lakin hep bir sonraki maçı bekledim fikrim değişir diye. bir insanın hırsı bu kadar mı sevimsiz olur? asabiyeti, sürekli sonuca itirazları. başarısına bile kırmızı görmüş boğa ifadesiyle seviniyor. bir tane servis kırdı diye seyircilere yumruğunu sallayıp "oley! oley! oley!" yaptırdı az önce. aklıma seti alınca hafif yumruğunu sıkıp gülümseyen tenisçiler geldi. david ferrer gibi. nadal'ın soğukkanlılık ve alçakgönüllülükle alakası yok. bu benim kendi kişisel fikrim; ben kendisini korta hiç yakıştırmıyorum. hatta federer'i yensin, darmaduman etsin zırnık önemli değil benim için. çünkü insan sadece iyi tenis oynuyor diye iyi bir tenisçi olamaz.
